deherinneringblijft.nu

Ze had het er van tevoren al over gehad. 
Hopelijk is het zaterdag mooi weer, zei ze. 
Schijnt de zon tijdens de uitvaart en begrafenis van mijn vader. 
De kerk is redelijk donker, maar heeft fraaie, gebrandschilderde ramen.
Hij heeft juist deze parochie uitgekozen, omdat hij er al een paar keer een viering had meegemaakt en hij zich daar welkom voelde.
De ceremonie in deze prachtige kerk sprak hem erg aan.
Als dan zaterdag de zon gaat schijnen en het licht de kerk binnenkomt….. 

Ik hoop zo dat het mooi weer wordt….

Krap 1 jaar geleden had haar vader afscheid genomen van zijn werk. 

De foto’s die ik bij dat eerdere afscheid nam, bleken voor nu een mooie en ontroerende herinnering te zijn en prijkten op het bidprentje. 

Nu dan wederom een afscheid, van het aardse leven, van je vrouw, je kinderen, je familie, je kleinkinderen….Kleinkinderen, die een mooie taak hadden en zo bij de ceremonie werden betrokken : door 7 kaarsen aan te steken.

Licht! Rondom de kist.

Wat zij hoopte, gebeurde! Aan het einde van de ceremonie, kwam er een krachtige lichtstraal binnen, geaccentueerd door wierook, die het liturgisch centrum in het licht deed baden. Hoe bijzonder.

Haar vader was bij leven altijd erg actief geweest – tot op hoge leeftijd. In zijn werkzame leven deed hij -als natuurkundige-onderzoek naar eigenschappen van LICHT! 

Een ontroerende gedachte, dat het licht zo duidelijk aanwezig is bij zijn afscheid!

Ik kon niet anders, dan dat (k)(p)rachtige beeld vast te leggen. 

Wat is fotograferen (=schrijven met licht) dan een mooie taak. Juist ook bij dit afscheid.

Mijn gedachten dwalen onwillekeurig en haast automatisch af naar beroemde muzikale composities over licht. LUX eterna! Ik denk aan het requiem van Mozart, maar ook aan Elgar, die ons met zijn Enigma variaties – nr 9 ‘Nimrod’ muziek heeft nagelaten van eeuwigheidswaarde. 

Rest in Peace, Dado! Met Eeuwig Licht!