Inmiddels ruim gewend aan de titel Opa! Trots op onze 3 kinderen, hun gezinnen en op onze 11 kleinkinderen. 7 wonen dichtbij en 4 ver weg (USA).
Passies naast fotografie: Koffie (thuisbarista), Koken en samen! eten, klassieke muziek – vocaal, instrumentaal en orkestraal, van Bach tot Rachmaninov, van Beethoven, Barber tot Ravel. Ik kan niet zonder Mahler, Mendelssohn en Mozart, word ook stil van hedendaags werk van Jenkins, Gjeilo en Lauridsen. En dan hebben we het nog niet gehad over Allegri, Brahms, Chopin, Fauré, Grieg , Händel, Purcell, Schubert en Tsjaikovski. Klinkt niet echt als een ‘shortlist’, ik weet het. Allemaal ONmisbaar.
Het is overigens geen toeval dat grootse composities vaak meeslepend, melancholisch en weemoedig zijn en ook daarom zo raken aan de emoties rondom afscheid. Ik verwijs ik er graag naar, elders op deze site. Muziek begint waar woorden tekort schieten of ze versterkt die juist. Muziek is balsem voor de ziel.
Voordat fotografie voor mij echt een serieuze bezigheid werd (2008), heb ik me beroepsmatig vooral beziggehouden met gezondheids-onderzoek bij diverse werkgevers. Voormalig Ziekenhuis Bronovo – medische chemie, Wageningen UR (de leukste Universiteit van Nederland) met focus op Voeding en gezondheid. Bij de GGD kon ik ook een aantal jaren goed terecht met mijn medische achtergrond. En af en toe was er ook tijd om met zeilvrienden het ruime sop te kiezen, op weg naar exotische bestemmingen. Vele mijlen met Zout in de Zeilen.
Dichtbij
Als fotograaf ben ik vanaf 2012 ruim elf jaar verbonden geweest aan de Stichting Make a Memory. Met hart en ziel. Het heeft me mede gevormd. Ik voel me er een rijker en completer mens door. (Lees meer) De vele bijzondere ontmoetingen met ouders hebben me geleerd hoe relevant dit werk voor hen is en hebben me geleerd om dichtbij te komen. Om ook in emotionele situaties ouders en families bij te staan en te helpen waardevolle herinneringen vast te houden. Beeldmaker bij Life Events, zo zou ik mezelf willen omschrijven.
Zo kunt u me regelmatig achter de camera aantreffen bij het vastleggen van een plechtigheid rondom een uitvaart. Bij het maken van een portret van (groot)ouders en/of (klein)kinderen of óók een geliefd huisdier, in kapel of aula, intieme huiskamers of een Intensive Care. Fotografie brengt me overal, waar mensen, geliefden of gebeurtenissen zijn die het leven zo onuitsprekelijk boeiend, kleurrijk en… soms ook verdrietig maken.
Werkwijze
Kom ik tijdens een plechtigheid dan niet té dichtbij?
Als er ruimte is voor een kennismaking en gesprek met familie/nabestaanden, heeft dat mijn voorkeur. Zo kan ik het beste rekening houden met specifieke wensen en hebben we elkaar reeds ontmoet. Soms worden die wensen, om praktische of emotionele redenen, doorgesproken met de uitvaartbegeleider. Goed voorbereid, passend gekleed, kan ik dicht(er)bij komen, zonder storend te zijn. Mijzelf onzichtbaar maken is natuurlijk niet mogelijk. Wel kan ik tijdens een plechtigheid op ‘logische’ momenten onopvallend bewegen om een andere positie te kiezen. ‘Mengen’ met de aanwezigen en meeleven in het moment. Met gepaste afstand en respect. Met oog voor details en tegelijk overzicht behoudend. Altijd met 2 camera’s en meerdere lenzen. Goed contact met de uitvaartbegeleider – vooraf of op de dag zelf- kan eveneens belangrijk zijn.